i think about you day and night

it is only night

i think about the girl you love

and hold her tight

so happy tigher

امروز
ذهنم پر است،
از يك ماديان و كره اش
فردا،
برايت شعري عاشقانه خواهم نوشت

فکر کنم که مرده ام من 

موهایم دیگر بلند نمی شود . . .

پلکهایم نمی پرد . . .

قلبم تیر نمی کشد . . .

...دلم شور نمی زند . . .

کف پایم ذوق ذوق نمی کند. . . .

چشمانم سیاهی نمی روند و گلویم دیگر بغض نمی آورد . . .

دیگر حتی عاشقانه نوشتنم هم نمی آید . . .

تنها چیزی که در من جریان دارد همان خاطرات آبی خاکستری است . .

که گاه گاهی از زیر پوستم می خزند و سوراخش می کنند

و مثل چرک می ریزند روی کف پوش سردخانه . . .

فکر کنم مرده ام . . .

لطفا مرا بی نوبت بشویید . . .

خسته شدم از این همه انتظار و انتظار و . . .ان . . ت . . ظار . . . . .

می خواهم زودتر گورم را گم کنم

روزهای باران
شاعر پرور است
برف
نویسنده های بزرگ خلق می کند
داستان های پاورقی
محصول روزهای آفتابی
رنگین کمان
مخصوص قصه های کودکان
رعد و برق
کارآگاه ها را وارد نوشته می کند
طوفان
فیلسوف می زاید
و روزهای ابری
به پاره کردن
همه آنچه روزهای قبل
نوشته شده
می گذرد .

قرار نیست اتفاق خاصی بیفتد

مثلن این که:
تو با شاخه ای گل سرخ در دست هات
از راه برسی و ...!
نه،
عین روز روشن است،
تو رفته ای بازنگردی
و من
مانده ام پشت این همه کاغذسیاه
تا هر لحظه
به اتفاق خاصی که قرار نیست بیفتد
فکر کنم!

موجود بی آزاری هستم
کار می کنم
قصه می خوانم
شعر می نویسم
و گاهی
دلم که برایت تنگ می شود
تمام خیابانها را
با یادت پیاده می روم

رفتی...
درست زمانی که
دوست داشتنت را اعتراف کردم
و هنوز مانده ام چرا همه معشوقها
میروند
به راهی -
به امید کسی -
که شاید قرار نیست
اصلا باشد...

چشم هایم ،

چشم هایت

آیینه هایی زلال ...

روبرو که باشیم

"عشق"

تکثیر می شود

تا ابدیت !

خسته ام از آرزوها ، آرزوهای شعاری
شوق پرواز مجازی ، بالهای استعاری
لحظه های کاغذی را ، روز و شب تکرار کردن
خاطرات بایگانی ، زندگی های اداری
آفتاب زرد و غمگین ، پله های رو به پایین
سقفهای سرد و سنگین ، آسمانهای اجاری
با نگاهی سرشکسته ، چشمهایی پینه بسته
خسته از درهای بسته ، خسته از چشم انتظاری
صندلی های خمیده ، میزهای صف کشیده
خنده های لب پریده ، گریه های اختیاری
عصر جدول های خالی ، پارکهای این حوالی
پرسه های بی خیالی ، نیمکت های خماری
رونوشت روزها را ، روی هم سنجاق کردم :
شنبه های بی پناهی ، جمعه های بی قراری
عاقبت پرونده ام را ، با غبار آرزوها
خاک خواهد بست روزی ، باد خواهد برد باری
روی میز خالی من ، صفحه ی باز حوادث
در ستون تسلیت ها ، نامی از ما یادگاری